Urodzony: 04.12.1967
Architekt sukcesów Bacy w latach 90.
Data urodzenia: 4 grudnia 1967 roku
Miejsce urodzenia: Benidormo
Pozycja: defensywny pomocnik
Kariera:
FC Barcelona (1980-99)
AC Fiorentina (1999-00)
CF Villarreal (2000-02)
FC Livingston (2002-03)
Reprezentacja: 37/4
Guillermo Amor Martinez na świat przybył w 1967 roku 4 grudnia w Benidormie niedaleko Alicante. Od początku był związany z Barceloną. W kategoriach juniorskich miał przyjemność grać m.in. z Sergim Barjuanem czy Albertem Ferrerem. Już 3 września 1988 roku Johan Cryuff dał młodemu Amorowi szansę, wpuszczając go na siedem minut derbowego pojedynku z Espanyolem.Tym meczem 21-letni Guillermo zaczął swoją późniejszą wielką karierę w Barcelonie.
W 1989 roku zdobył pierwsze trofeum z Barcą: PZP po zwycięstwie nad Sampdorią. Rok później m.in. dzięki jego trafieniu Barca wygrała w finale Pucharu Hiszpanii z Realem 2-0. Guillermo Amor był zawodnikiem, który należał do walczaków i nigdy nie odpuszczał. Toteż wielokrotnie musiał cierpieć za to. Z powodu kartek nie mógł zagrać na przykład w finałowym pojedynku Pucharu Mistrzów na Wembley.
Amor miał wielkie szczęście do zdobywania goli jubileuszowych. 16 marca 1994 roku w meczu ze Spartakiem Moskwa strzelił 500 gola dla Barcy w europejskich pucharach. Dwa lata później jego trafienie z Valencią było 4000 golem Barcy w lidze. Zresztą cały pobyt w Barcelonie to 564 rozegrane spotkania i 93 bramki. Ta ilość meczy zagranych w trykocie „granatowo-bordowych” plasuje go na trzeciej pozycji w rankingu Barcy – tuż za Rexachem i Miguelim.
Amora najlepiej opisywał legendarny Johan Cryuff: „Guillermo jest Barcelonistą i do tego kompletnym graczem. Jego główną zaletą jest to, że radzi sobie z presją jaka na nim ciąży, bo jest w drużynie od początku kariery. Ma mentalność zwycięzcy i nie przeszkadza mu to czy wstawi się go po lewej czy po prawej stronie. Jak tylko przybył do Barcelony nauczył się żyć bez opieki rodziców, co pozytywnie wpłynęło na jego psychikę. Nikt nie dał mu nic za darmo w życiu i to widać na boisku”.
Defensywny pomocnik Barcelony był reprezentantem kraju przez prawie 8 lat i zdołał rozegrać 37 meczy, strzelając 4 bramki. Co ciekawe i debiut (z Czechosłowacją), i pożegnanie z kadrą (z Cyprem) nie byłu zbyt udane dla Amora, bo Hiszpanie oba mecze przegrali 2-3. W 1998 roku – jeszcze jako gracz Barcy – pojechał na mundial do Francji, ale Hiszpanie nie wyszli z grupy. Potem było coraz gorzej.
Kilka tygodni po mistrzostwach Świata Luis van Gaal zdecydował się pożegnać tego pomocnika. Amor nie krył łez i zdenerwowania całą tą sytuacją, ale z drugiej strony pogodził się z tym i podziękował działaczom, zawodnikom, trenerom i kibicom za wsparcie przez te wszystkie lata spędzone na Camp Nou.
Odszedł do Włoch, do Florencji. Jednak nie zagrał tam zbyt wielu spotkań, bo zaledwie siedem, ale zespół Fiorentiny – grali tam wtedy Balbo, Chiesa i Batistuta – grał w Lidze Mistrzów i w grupie spotkał się z Barcą. Amor wszedł na końcówki obu meczów. Epizod we Włoszech nie był jednak oczywiście udany i Hiszpan zdecydował się wrócić do ojczyzny. W 2002 roku wraz z Villarreal zdobył Puchar Intertoto i był to ostatni jego sukces piłkarski w karierze. Potem wyjechał do Szkocji, do Livingston i tam zakończył karierę. Obecnie jest dyrektorem Ciudad Deportiva im. Joana Gampera i La Masia i odpowiada za szkolenie młodzieży.
Czy wiesz, że …?
Amor należy do najbardziej utytułowanych zawodników, którzy grali w Barcelonie? Zdobył w stolicy Katalonii aż 17 trofeów, a były to:
– Mistrzostwo Hiszpani (5) – 91,92,93,94,98
– Superpuchar Hiszpanii (4) – 92,93,95,97
– Puchar Króla (3) – 90,97,98
– Puchar Zdobywców Pucharów (2) – 89,97
– Superpuchar Europy (2) – 93,98
– Puchar Europy – 92
